Mia Doornaert poneert dat de collaboratie nog altijd wel degelijk een belangrijke rol speelt in het denkpatroon van vele Flaams-nationalisten : "Bedenkelijke walmen duiken soms nog op in het Vlaams-nationalistische discours."
Meer in het artikel zelf : Doornaert legt op een heldere wijze uit waarom ik me nooit ofte nimmer op de ene of de andere manier zal kunnen identifiëren met de Flaams-nationalistische dogmas.
Lees :
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=QL2VSEHM.
Maar ze schrijft verder : "... we kunnen niet voortdurend de Franstalige landgenoten tot meer zin voor verantwoordelijkheid aansporen, en zelf in een onzindelijk verhaal van Vlaamse zelfgenoegzaamheid meestappen.
Ja, dit land heeft een diepgaande staatshervorming nodig die afgelijnde en homogene bevoegdheidspakketten schept. Ja, er moet een einde komen aan het 'zakgeldfederalisme'. De fiscale verantwoordelijkheid is overigens noodzakelijk voor alle gemeenschappen en gewesten. De aangroei van de Vlaamse administratie en haar regelneverij zijn ook niet bepaald voorbeelden van goed bestuur. En ja, er moet een herziening komen van de financieringswet - dat Bart De Wever dit destijds over het hoofd zag in zijn 'herenakkoord' met Elio di Rupo is tamelijk onbegrijpelijk.
Alle peilingen laten echter zien dat een meerderheid van Belgen, in alle landsdelen, die hervormingen wil om België beter te doen werken, niet om het te doen uiteenvallen. Daarmee zit Bart De Wever tussen twee vuren. Hijzelf en de harde kern van zijn partij zien de grondwetshervorming als een verdere verzwakking van België met als einddoel het barsten van dit land. Een meerderheid van zijn kiezers daarentegen wilde vooral een sterk signaal naar de Franstaligen sturen dat ze, in het belang van het voortbestaan van België, de hervorming moeten aanvaarden die ze in 2007 nog onmogelijk maakten."
