De Belgische ziekte

Walter Zinzen laat zich nog eens gaan met zijn zeker niet onverdienstelijke analyse van de Belgische particratie.

Lees : http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=L12CNB65.

Alleen laat hij zich meeslepen door zijn verontwaardiging. Zijn "détonnateur" is de onfortuinlijke nieuwe minister van cultuur : zijn persoonlijke aanval is goedkoop en eigenlijk totaal overbodig : wat hij over haar vertelt kon hij enkele jaren terug evengoed over, bij voorbeeld, Freya Van den Bossche geschreven hebben. Ik schrijf wel nadrukkelijk : bij voorbeeld. Er zijn er tientallen anderen, mannelijk én vrouwelijk.
Hmm ... ik weet niet echt of ik hier met mijn voorbeeld wel op het juiste spoor zit ...

In ieder geval gaat hij uit van een totaal onrealistische en onbewezen premisse : dat ministers een gedegen basiskennis moeten hebben van het domein waarvoor ze benoemd worden. Neen, meneer Zinzen, ministers moeten managen, met de hulp van de administratie die hen wordt "toegevoegd".

Ook in de - tot zeer kort geleden de hemel ingeprezen - privé-sector zitten zeer veel mensen op de hoogste posten die geen sectorspecialisten zijn, en die in theorie enkel managen. De meeste bedrijven maken er zelfs een punt van om hun aankomende top om de zoveel jaar te roteren om nieuwe kennis en ervaring op te doen.
Hmm ... ik weet niet echt of ik hier op het juiste spoor zit.

No comments: