20 juli 1969

De Standaard vond het nodig ter gelegenheid van de veertigste verjaardag van de maanlanding een supplement van zestien bladzijden uit te geven. Een grootse realisatie, dat wel - de maanlanding bedoel ik. Maar dat de veertigste verjaardag zo uitgebreid herdacht moest worden ?

Uit de inhoud van dat supplement blijkt ten andere dat het niet makkelijk moet geweest zijn om die zestien bladzijden vol te krijgen. Die krant begint echt meer en meer op de "boekskes" te lijken.

Zo vond men het nodig om de herinneringen te vragen van een vierjarige (die sliep) maar die toch nog weet : "Ik herinner me niets van de dag zelf, helaas". Ook een zevenjarige passeerde de revue.

En op onze kardinaal die toen 36 was "en aan het seminarie studeerde" maakte de landing geen onuitwisbare indruk. Be that as it may, maar je leert toch altijd iets bij : ik heb bij voorbeeld nooit geweten dat die man zo'n late roeping was.
op Monday, July 20, 2009
Labels: , , ,

2 comments:

Anonymous said...

Misschien heeft dat iets te maken met de komkommertijd of met de rustdag in de ronde ?

July 20, 2009 at 5:02 PM
Pablo Carpintero said...

Over de kardinaal gesproken, lees http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF20090720_029.

Zijne eminentie weet blijkbaar nog altijd niet goed wanneer te spreken of te zwijgen.

Wanneer wij hopen dat hij zijn stem verheft - over onderwerpen die duidelijk tot zijn bevoegdheden behoren - dan zwijgt hij ; en wanneer hij niet echt meer iets aan het (politiek) debat toe te voegen heeft, dan spreekt hij.

Of zie ik dat weer verkeerd ?

Overigens pik ik nog een zin uit een van de reacties op voornoemd artikel (in verband met de uitspraak van zijne eminentie over asiel en migratie) :

"Wanneer gaat men hier eens stoppen met OCMW te spelen voor de hele wereld?"

July 20, 2009 at 6:02 PM

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)