Gaan eten

Dit weekend ben ik - zeer uitzonderlijk - twee keer op restaurant geweest : slecht voor de porte monnaie en nog slechter voor de lijn.

Na lang gezanik viel de keuze zaterdagavond op een zéér bekend, idylisch gelegen eethuis ergens langs de Leie. Ik was er nog maar een of twee keer geweest en had er niet echt uitzonderlijk lekker gegeten.

In een nogal donkere zaal met weinig karakter mochten we minuten lang wachten tot de ober, die aan de enig bezette tafel drinks aan het noteren was, tijd vond om ons naar onze tafel te begeleiden. Onze reservatie was niet genoteerd (vergeten zei hij).

Na enig wachten - later zag ik dat het meeste personeel pas om 1900 uur begint - kregen we toch een kaart. Mijn eerste indruk van de keuzemogelijkheden en van de prijzen was positief.

De onvermijdelijke hapjes vooraf leken nergens naar en smaakten naar nog minder. Er werd geen uitleg bij gegeven en we konden met de beste wil van de wereld niet uitmaken wat ze waren, behalve veel te vettig.

Als eeuwige provocateur bestelde ik garnaalkroketten als voorgerecht. Zoals iedereen weet zijn die behoorlijk moeilijk te bereiden. Ik kreeg twee, zeer melige kroketten waarin ik geen garnaal bespeurd heb : die waren er wel rondgestrooid. Dat schijnt stilaan een gewoonte te worden ... Een tafelgenoot nam geen voorgerecht, de andere was tevreden met de onvermijdelijke scampis.

Mijn hoofdgerecht ging totaal de mist in : mijn lamskroontje had ik uitdrukkelijk rosé gevraagd ; ik kreeg een bloederige massa - ik vraag me zelfs af of die de oven gezien had. Slecht van smaak was het vlees niet, maar het was onaangenaam eten met kapotgekookte groenten en steenharde kroketten. De tweede persoon die dezelfde keuze gemaakt had was minder streng, en de ossenhaas van de derde leek in orde, zoals het kindermenu. De tafelwijn, een merlot, was best drinkbaar.

En rond 20 uur zat de zaal vol.

Ik heb wel tot zondagmorgen last gehad van mijn maag, waarschijnlijk omdat ik dat totaal onderbakken lamsvlees te snel binnengeschrokt heb. Ik heb nochtans niets gezegd : ik heb geleerd dat het is beter te "lijden" en niet terug te keren dan de zaal op stelten te zetten en een schotel te weigeren.

Zondagmiddag ging ik met een ander gezelschap eten in een bijna even bekend restaurant, dat, hoewel in een parkachtige omgeving, toch iets minder idylisch gelegen is, wegens te kort bij de ring. Maar binnen is dat geen probleem ; in de zomer op het terras wel.

Om te beginnen is de klasse van het gebouw en de ontvangst al een heel stuk hoger. We zaten in een aangename veranda met zicht op de tuin en de hapjes waren overheerlijk. We namen een keuzemenu van 35 euro en namen er aangepaste wijnen bij. De voorgerechten, inclusief een duo van zalmbereidingen, was fris en superb : het is lang geleden dat ik zulke lekkere zalmbereiding gegeten heb. De soep was verfijnd en perfect op smaak, en de hoofdschotels, onder andere kalkoengebraad en everzwijn waren subliem. De twee kinderen kregen piepkuiken met lekkere frietjes.

Nota : wel een probleem in de meeste restaurants. Zelfs wanneer kinderen welkom zijn blijft de keuze beperkt tot twee drie - meestal dezelfde - mogelijkheden. Maar het helpt wel wanneer de bereiding met zorg gebeurt en niet rechtstreeks uit een of ander potje geschept wordt.

De volwassenen namen kaas als nagerecht. De keuze was uitgebreid en lekker, en het supplement hebben we graag betaald.

Met een persoon meer, en met dessert voor iedereen, kwam de prijs per persoon toch stukken lager uit dan in de veredelde frituur van zaterdag. Beiden zijn oude bekende adressen in het Gentse. Maar het eerste eethuis teert duidelijk op zijn naam ; het tweede restaurant levert nog altijd een zéér behoorlijke prijs - kwaliteitsverhouding ! De eigenaar staat in de keuken en steekt hart en ziel - en zijn jarenlange ervaring en kunde - in zijn schotels.

Ik heb dit tweede restaurant nu al meerdere keren bezocht en ben er nog nooit onvoldaan of ontevreden buiten gegaan. Daar zullen ze mij nog meer zien ; in het eerste niet, behalve (heel) misschien eens voor een ijsje op het terras in volle zomer ...

5 comments:

davy & co said...

hadden wij geluk dat we in het 2 de zaten!!!

Pablo Carpintero said...

Goed eten aan een redelijke prijs wordt ook in Gent en omstreken behoorlijk moeilijk. Ik zie de prijzen regelmatig stijgen en de kwaliteit even regelmatig dalen.

Teveel meester-centenmakers die ook denken dat ze meesterkoks zijn.

davy said...

overlaats dacht ik "hoe kan het dat de resto's van 'mijn restaurant' moeten sluiten en of fialliet gaan??!!"
maar onlangs keek ik op resto.be naar een resto uit ninove (in 'mijn restaurant' was het in gent),bij budget stond er 70€!!!!
nu als het overal zo was of is kan ik geloven dat ze moeten sluiten!!
wat denken ze dat we zoveel gaan geven omdat hun kop eens op tv is geweest?!!
mijn budget is 10€ tem 20€ de man.(zonder drank)
ik weet in gent een resto zijn voor nog geen 10€/man soep + steak met saus vd dag!! niks speciaals maar potverdikke wel lekker!!!!
(en tis niet de ...garden)

Anonymous said...

Dag nonkel,ben volledig akkoord dat jij over de volledige lijn niet goed gegeten hebt ,Nourdine vond het lams ook niet van de beste maar derest viel voor ons goed mee! Maar alléé k'begrijp wel als je centen goed zijn dat het eten ook goed moet zijn daarom wijken Nourdine en ik niet meer af van de restaurants dat we zeker zijn die goed zijn hier in het Waasland.
Misschien moet je dat ook eens doen uitmaken waar wel en waar niet en er nietmeer van afwijken,groetjes.

Pablo Carpintero said...

Veel te veel pseudo-koks geloven dat het hun goed recht is om minderwaardig of onverzorgd voer op te dienen tegen te hoge prijzen en te veel klanten laten zich daar nog aan vangen. Zolang de klanten zo onnozel blijven zal er niet veel veranderen.

En, wie niet waagt niet wint. Spijtig genoeg valt de keuze van een "nieuw" restaurant regelmatiger tegen dan mee, omdat er - mijns inziens - meer knoeiers en amateurs aan het werk zijn dan bezielde koks. En omdat vele van die bezielde koks niet meer te betalen zijn.