Afscheid

Negen en twintig jaar geleden werd mijn vader begraven. Het was een koude, winderige lentedag zonder zon. Het finale à Dieu. De nochtans niet kleine parochiekerk was zo goed als vol gelopen met familie en vrienden. Een heel groot deel van de toen aanwezige personen heeft intussen ook al het tijdelijke met het eeuwige gewisseld.

De begrafenismis om 11 uur werd toen nog door drie priesters verzorgd. Nu mag dat al lang niet meer - bij de begrafenis van mijn moeder, twintig jaar later, was er maar één priester meer. Nu komt er op vele plaatsen zelfs geen priester meer aan te pas : geen priesters meer, of geen tijd meer.

Ik blijf dat een totaal verkeerd signaal vinden. Voor andere, in mijn ogen veel minder belangrijke opdrachten moeten de pastoors tijd blijven vinden. Laat hen die functies afschuiven op leken. Bij het laatste afscheid hoort de zegen van een priester.

Toch blijven de kerkelijke "overheden" er op aandringen dat uitvaarten in de kerk en niet in het crematorium zouden gevierd worden. Moet het gebouw dan de functie van de celebrant overnemen ? Een gebedsdienst kan toch om het even waar gehouden worden ?

En als ik dan hoor en zie wat er in begrafenisdiensten (ook met priester) aan onzin geproduceerd wordt ? Mijn tenen krullen ervan. Een kerkelijke begrafenis is voor vele mensen een traditie gebleven maar heeft geen enkele geestelijke betekenis meer.

Enterrement à la carte et à la tête du client - veel van de "oefeningen" die in die diensten worden ingelast hebben niets meer met religie te maken. De lievelingsdeuntjes van de overledene speel je thuis, niet in de kerk. Of je kiest voor een burgerlijke begrafenis.

Maar, nog eens, ik ben een ouderwetse en conservatieve zeur ...

No comments: