Jeugdtherapeuten

Ik lees in de krant :

"Jeugdtherapeuten bieden noodhulp als vrijwilliger".

"Het aantal jongeren dat een beroep doet of moet doen op therapeuten is sinds 2000 met een derde gestegen. En ruim een derde van hen kampt met ernstige psychische moeilijkheden."

En in een bijhorend commentaar :

"We kunnen allerhande bespiegelingen maken over de medicalisering en problematisering van verschijnselen die vroeger slechts als vervelend, maar wel normaal werden beschouwd. Er was een tijd dat je als jongmens een lel kon krijgen als je ietwat te ongedurig was. Nu heet dat ADHD of zo en krijg je pillen of moet je in therapie, hoor je wel eens. Misschien wordt er soms wat overdreven, maar er zit iets grondig fout als de wachtlijsten aanzwellen voor jongeren die duidelijk in de problemen zitten."

Lees : http://www.standaard.be/meningen/commentaar/index.aspx.

Over de waarde van die statistieken kan ik mij niet uitspreken, over de vroegere therapie ook niet. Maar één zaak weet ik absoluut zeker. Jongeren die "opgevoed" worden zonder idealen of principes ; die gewoon zijn alles te krijgen (of te nemen) wat ze vragen ; die alles moeten leren relativeren en alles horen goedpraten worden bijna automatisch klant bij die therapeuten. Enkel zéér sterke schouders kunnen die "weelde" dragen.

En nog :

"Wachtlijsten doen krimpen is niet louter een kwestie van geld. Vaak doet een uitbreiding van het zorgaanbod ook de vraag ernaar stijgen, waardoor wachtlijsten blijven of zelfs aangroeien. Maar dit is, ook in tijden van besparingen, een maatschappelijke topprioriteit."

Nee, driemaal nee. In het Duits heet dat "kurieren am Symptom". Wij moeten er eerst en vooral voor zorgen dat wij geen bijkomende probleemgeneraties meer kweken. Een betere, evenwichtige opvoeding, thuis, op school én in de maatschappij is aangewezen. Maar dat is een werk van zeer lange adem ...

No comments: