De jaren vijftig

Ik kan geen miligram sympathie opbrengen voor de staatskundige objectieven van de heer Bart De Wever - voor mij zijn die man en zijn partij een ramp voor het land - maar zijn analyse van de jaren vijftig is voor een maal niet kortzichtig en "right on the spot".

Lees : http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=R62E40G6&word=bart+de+wever.

Een paar uitreiksels :

"Zoals de Middeleeuwen steeds duister worden genoemd om de schittering van de renaissance te vergroten, zo moeten we kennelijk voetstoots aannemen dat het leven in het Vlaanderen van de jaren vijftig nog bedekt lag onder een dikke soutane en smachtte naar de bevrijding van de jaren zestig. Maar hoezeer deze visie ook als waarheid wordt gepredikt door nazaten van '68 - de gelaïciseerde pastoors van onze tijd - ze is veel meer ideologisch dan historisch gefundeerd." ...

"De sixties zetten immers ook de hakbijl in het gezonde hout van de traditionele samenleving. Terwijl ieder taboe sindsdien onderuit werd gehaald, klinken de woorden van de Nederlandse rechtsfilosofe Dorien Pessers steeds pertinenter: 'De praktische wijsheid leert dat als een taboe weg is, er altijd aasgieren klaarstaan om het morele vacuüm te vullen. Zeker in een hoogkapitalistische cultuur als de onze.' Zijn we na de 'verstikking' door de pastoor zoveel beter af met de 'bevrijding' door de aasgieren ?"

Maar ja, op dat vlak ben ik dan ook maar een reactionaire zak, want ik ga er niet automatisch van uit dat alles wat nieuw is ook beter is. En niemand kan ontkennen dat aasgieren alom tegenwoordig zijn.