Wie de grootste muil heeft

In dezelfde Standaard der Letteren bespreekt Peter Vandermeersch nogal ademloos het laatste gewrocht van ene Dimitri Verhulst. Dat boek werd enkele weken geleden op een paar honderdduizend exemplaren gratis verspreid door een berucht (en in Vlaanderen wereldberoemd) weekblad, dat ik al lang niet meer lees. Ik heb dus ook dat boek niet. En ik voel geen enkele behoefte om het alsnog te kopen want de titel alleen verschaft me alle informatie die ik nodig had.

Wat ik bedoel - ik vraag me af of er over die heer over vijf en zeventig jaar nog een biografie zal geschreven worden, of hij zal opgenomen zijn in "de canon". Misschien wel, misschien niet. Wat ik lees in de bespreking van Vandermeersch doet me eerder denken - ja zelfs hopen - van niet.

Het is een politiek correcte fout die alsmaar meer gemaakt wordt, ook door historici : het "moralistisch" interpreteren van personen of gebeurtenissen uit het verleden doorheen hedendaagse lenzen en filters. Dat houdt geen steek.

Wij leven is onze tijd, zoals die mensen in hun tijd leefden. Zij wisten niet wat wij nu weten, en er zijn ook vele dingen die zij wisten en die wij nu vergeten zijn of nooit geweten hebben. Want de tijd staat niet stil, de mens en de mensheid ook niet. Alleen vraag ik mij soms af of we nog wel weten waar we naartoe gaan.

3 comments:

Anonymous said...

Wat een verfijnde cultuur waarin wij leven !

Anonymous said...

Wat een verfijnde cultuur waarin wij leven !

Anonymous said...

Hoe platter hoe liever, want dat is mode en dus politiek correct. Bbbbrrr.