Persvrijheid ...

of media-arrogantie ?

In "Sylvie" geeft Mia Doornaert er weer enkele terechte lappen op !

Lees : http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelId=NM22IP1U.

Enkele uitreiksels :

"De pers moet iedereen om de oren kunnen slaan, iedereen kunnen belachelijk maken en vernederen. Maar wee degene die zich daartegen wil verweren."

"Het is het recht van elke burger alle middelen van een rechtstaat te gebruiken als hij zich in zijn eer of privacy aangevallen acht. Wie dat recht niet erkent, geeft een bijzonder arrogant beeld van de journalisten. Want dan zeggen die journalisten aan de gemeenschap: niet alleen bepalen wij zelf wat we doen, maar we decreteren ook dat jullie alles wat wij doen, moeten slikken en leuk vinden.Wel, Sylvie Ricour is niet verplicht dat allemaal te slikken."

"Sinds de controverse over haar bevordering begon, betaalt Ricour een zware prijs voor het feit dat ze een vrouw is, en blond, en knap. Onmiddellijk was er de uitgestoken vinger in de pers en media: haar bevordering kon er alleen gekomen zijn omdat ze met de baas sliep. Het is een verdachtmaking die je telkens en telkens opnieuw hoort, of het nu in de politiek is of het bankwezen of de zakenwereld of de administratie: als een vrouw carrière maakt, is het omdat ze met de baas geslapen heeft. Als een man bevorderd wordt, is het per definitie om zijn bekwaamheid, en nooit uit vriendendienst of logebroederschap of politieke connecties."

"Legio zijn de vrouwen die als directiesecretaresse voor hun baas werken alsof het voor zichzelf was. Die lange uren kloppen, en die, naarmate hun ervaring toeneemt, steeds meer werk van die baas overnemen maar zich wel blijven tevreden stellen met de wedde en titel van secretaresse, daar waar een man al lang een ronkender functiebeschrijving en hogere wedde zou hebben geëist. En als die vrouwen dan een bevordering krijgen die het werk weerspiegelt dat ze al doen, dan worden dat prompt 'canapébenoemingen'."

"Typisch was ook de beschrijving die deze arbeidersdochter, die zich omhooggewerkt heeft, kreeg van het comité P, het comité van parlementsleden dat toezicht uitoefent op de politie. 'Dominant. Zelfzeker en arrogant. Niet geneigd in de schaduw te blijven.' Als ze een man was, zou er allicht gestaan hebben: 'Leiderschapskwaliteiten. Weet wat hij wil. Laat zich niet van zijn stuk brengen.' Het kon niet anders dan dat die blondine, die zwaar gestraft wordt voor een procedurefout van haar baas, ook ten prooi viel aan macho's in de pers."

"Het gaat er nu niet om dat er een verbod zou moeten komen op slechte smaak en vulgariteit. Dat kan niet en dat mag niet, want de vrije meningsuiting geldt ook daarvoor. En overigens, dan zou een groot deel van de zogenaamde humor in onze media voor de bijl gaan, want aan het poep-en-kak-gehalte ervan te zien, lijdt een behoorlijk deel van de Vlaamse mediamannen aan infantiele regressie. Men kan ook vragen hebben bij de uitspraak van de rechter, of bij de gevolgde procedure van het eenzijdig verzoek. Maar het gaat niet op het wettelijk verweer van burgers, die zich vernederd of onrechtvaardig bejegend voelen, als een aanval op de persvrijheid of op de democratie te gaan striemen. Want dan eist de pers een vrijbrief op die ze zelf aan geen enkele andere macht of instelling wil toekennen."

Zo'n tekst maakt mijn dag goed. De wereld is dus nog niet totaal gek gedraaid. Mevr. Doornaert weet duidelijk waarover ze schrijft ; ze is tenslotte zelf journaliste. Ik droom er van dat iedere journalist(e) of zogenaamde journalist(e) haar tekst in een kadertje boven zijn/haar werktafel zou hangen.

Vrijheid, en dus ook persvrijheid ? Ik heb altijd geleerd dat mijn vrijheid ophield waar die van anderen begon. Maar ja, die dames en heren zijn zo doordrongen van hun grote gelijk ...