Meiseniers

Uit "Van meiseniersbloed" - J. Lindemans, VVF Gouw Vlaams-Brabant 1998 (inleiding van 1944) :

"Gedurende eeuwen, tot op het einde van het Oud Regime, trokken Brabantse landlieden, mannen en vrouwen, naar Grimbergen, uit alle dorpen van West-Brabant, om er hun meisenierschap te gaan bewijzen voor de plaatselijke schepenbank, en er hun meiseniersbrief in ontvangst te nemen."

"In den etymologischen zin is is de 'meisenier', mansuaris, de houder en bewoner van een mansio, een hof in tegenstelling met een 'kossaat', casatus, den bewoner van een casa, een hut."

Maar uit analyse blijkt dat de etymologische betekenis van het woord niet meer van toepassing kan zijn. "Onder die menschen komen nog veele groote boeren voor, maar ook een aantal gewone neringdoeners, ambachtslieden, ambtenaars en landlieden die we veeleer als gewone kossaats zouden beschouwen. Het woord dekt dus een ander begrip."

"In werkelijkheid is 'meisenier', sedert de middeleeuwen, een rechtsterm waarmede, in Brabant, een bevoorrechten stand van landlieden aangeduid wordt, die we best zouden kunnen vergelijken met de poorters van een stad." Voorrechten waren de vrijstelling van de Dode Hand en van alle karweien, en het recht van alleen gevonnist te mogen worden door de eigen schepenbank, waar ook het aangeklaagde misdrijf moge gebeurd zijn.

Met de geleidelijke emancipatie van alle standen verwaterden deze voorrechten, maar de families bleven eraan houden hun meiseniersbrieven af te halen.