Nu honderd een en twintig jaar geleden werd mijn grootvader Pieter Jozef Timmermans te Meerbeke geboren als vierde kind en eerste zoon van Josephus Timmermans (Meerbeke 1858 - 1829) en Maria Elisabeth Goessens (Brussel 1862 - Meerbeke 1934). Hij huwde Rosalie Margaretha Ravijst (Meerbeke 1892 - Gent 1973).Zij hadden zeven kinderen waarvan er twee jong stierven.
Pieje en Margriet woonden op het Hemelrijk, in de jaren veertig en vijftig nog karig bebouwd.
Pieje was wagenmaker en schrijwerker, maar kweekte ook aardbeien en ander fruit, en was een verwoed duivenmelker. Hij kocht en velde zijn eigen bomen - daar wist mijn vader nog goed over mee te spreken - en was een boom van een mens, met een heel klein hartje, een hart van goud, ook op zakelijk gebied, hetgeen hem wel eens in aanvaring bracht met zijn "level headed" vrouw die noot vergat hoeveel monden ze te voeden had.
Ik heb de allerbeste herinneringen aan die man die ik slechts enkele jaren heb mogen kennen. Hij stierf - veel te jong - op 4 december 1953 in de kliniek te Ninove, een dag na mijn dertiende verjaardag.
Ik herinner me nog levendig dat ik, samen met mijn broer, na de grote vakantie van 1953, afscheid gingen nemen in de boomgaard waar hij tussen zijn perikbomen stond. Toen ik zei dag peter, en tot met Nieuwjaar, bekeek hij ons innig en zei : "Ja menneken, als ik hier nog ben". Niemand vermoedde toen dat hij ziek was ...
Ik heb eigenlijk zeer weinig goede foto's van hem, maar de herinnering is er niet minder levendig om. Op de foto die ik gekozen heb is hij aardappelen aan het rooien schuin over zijn huis op het nog onbebouwde Hemelrijk, samen met zijn oudste dochter, en een schoonzus (mijn grootmoeder en haar broer woonden naast mekaar). Ze zijn vergezeld door de schrikwekkende bouvier Cora.
No comments:
Post a Comment