Dura lex, sed lex

VDB zei : trop c'est teveel (of zo iets).

De - afgebroken - uitwijzing van een moeder en een dochtertje die zelfs niet geprobeerd zouden hebben hun situatie te regularizeren, zet de media in rep en roer. De Standaard wijdt er nog maar eens een commentaar, een artikel op het eerste blad en vier volle bladzijden in de krant aan, want "progressief" België is weer zwaar op de tenen getrapt.

Dit lijkt op een goed georchestreerd scenario rond een elfjarige kind, dat zo nog dieper in een slachtofferrol wordt geduwd. Kinderen horen inderdaad niet in een gesloten instelling, maar de herrie die hierrond gestookt wordt is een totaal verkeerde aanpak.

De titel op het eerste blad van de voormelde krant is : "Politie is asielcircus goed zat". De woordkeuze is correct : het is een circus. En zelfs de overal geachte prof Etienne Vermeersch is het gedoe spuugzat.

Wanneer gaan we leren dat we wetten en procedures moeten toepassen - of ze veranderen wanneer wij er niet meer mee accoord gaan - in plaats van altijd te trachten uitzonderingen te bekomen die het ganse systeem ondergraven ? Die aanpak heeft dan nog het bijkomende voordeel dat er een meerderheid voor die veranderingen moet bestaan - hetgeen verhindert dat een luid schreeuwende minderheid eens te meer haar mening zou kunnen opdringen. Dat is al veel te dikwijls gebeurd !

Soms vraag ik mij af of het ultieme doel is van sommige van die progressieve rakkers niet inderdaad is het ganse bouwwerk te doen instorten door overal aan de fundamenten te gaan knagen.

Toegegeven, onze samenleving is verre van ideaal en soms zelfs schandalig te noemen, maar wij leven in een democratie, waar de meerderheid beslist.