Economie

De liberale vice premier van de Vlaamse regering, die ineens veel meer in de schijnwerpers komt te staan sinds zijn voorzitter niet alleen zijn eigen voet maar zijn eigen been afschoot, meent dat (verdere) privatisering kan bijdragen tot grotere efficiëntie in het wegwerken van de wachtlijsten voor gehandicapten en in het beheer van De Lijn.

Het is verkiezingstijd. Gratuite verklaringen alom. Bewijzen ? Ja, zeg, de man is een politieker, in het beste geval een liberaal evangelist, geen wetenschapper.

En het ergste is dat ik jarenlang geloofd heb dat de privé sector efficiënter werkt dan de publieke sector, de concurrentie weet je wel ... Gelukkig ben ik niet zo naïef meer !

**

"Topmanagers bezwijken aan stress door crisis". Een "stress management consultant" vindt het nodig even in het licht te treden en probeert terloops enige sympatie op te wekken voor de gevallen en zieke banksters. Maar eigenlijk gaat het om hemzelf.

Een prachtig citaat : "Topmanagers kunnen hun problemen met niemand delen, ze hebben geen klankbord om hun eigen twijfels en frustraties af te toetsen".

-- Waarom worden die heren zo veel betaald denk je ?

-- Wanneer alles goed gaat hebben die "visionairs" geen klankbord nodig - en dat geldt niet alleen in de financiële wereld.

Vervolg van het citaat : "Ze moeten misschien niet wakker liggen van hun eigen financiële situatie, maar ze zijn wel verantwoordelijk voor het welzijn van vaak duizenden medewerkers, en die last wordt vaak onderschat".

-- En hun verantwoordelijkheid tegenover hun klanten ? Euh ... er...

-- Daarenboven weet ik uit ervaring en observatie dat de CEO's die werkelijk een prioriteit maken van het welzijn van hun medewerkers in de bankwereld en elders uiterst dun gezaaid zijn. Natuurlijk staat er ieder jaar een mooie boodschap over "ons personeel zonder wie dit alles niet mogelijk was" in het jaarverslag. Maar kijk eens hoe ze zich in de dagelijkse omgang gedragen ; en wat is het eerste dat ze doen wanneer ze in de problemen komen ? Juist, in de personeelskosten snoeien.

Ik heb het zelf mee gemaakt dat de zeer gerespecteerde CEO van een bekende multinationale met een uitstekende reputatie "en petit comité" zei : "Le personnel ? Le personnel, je m'en fous".

**

Lieve mensen, laat ons toch stoppen met het schrijven van heiligenlevens voor "leiders" die het totaal niet verdienen, en laat ons een kat een kat blijven noemen !