Hoofdartikel

Grote letters op de eerste bladzijde van mijn krant : "Mijn kind wil dood".

Een therapeute (het woord alleen al !) zegt dat al maar meer ouders om hulp vragen omdat hun kind zegt dat het dood wil. "Als kinderen seismografen zijn van wat in de maatschappij beweegt, dan gaat het niet de goede kant uit."

Inderdaad niet, nee. En zo'n hoofdtitel in de krant wijst ook op een probleem.

Nog nooit werden kinderen in onze maatschappij zo verwend, nog nooit waren ze zo "vrij", nog nooit kregen ze zo jong al zo veel verantwoordelijkheid, en nog nooit leefden ze een in een versplinterde, uiteenvallende, egocentrische zwalp-maatschappij zoals vandaag.

Ik zou hier een boek kunnen over schrijven (dat toch niemand zou lezen) maar is het dan zo moeilijk op de lijn van oorzaak tot gevolg te zien ?