Nog Okegem

Ik heb de Rattenberg (Leopoldstraat), hier in de vroege twintigste eeuw gefotografeerd van aan de "barreel van den ijzeren weg", nog praktisch in de afgebeelde toestand gekend. Behalve dat het huis vooraan rechts in mijn jonge tijd café Astrid was. Dat was kort na de tweede wereldoorlog, toen ik mijn vakanties in Okegem doorbracht.

Mijn moeders ouders Franciscus Neukermans (Okegem 1866 - Aalst 1961) en Maria-Antonia De Vidts (Pamel 1885 - Okegem 1949) woonden juist voorbij de draai waarvan de aanzet in het midden van de foto te zien is. Ze woonden aan de linkerkant, boven op de "berg". Indien ik de gegevens van Herman Van Isterdael goed begrijp was dat kleine stukje Okegem al een paar eeuwen familiebezit. In mijn jonge jaren was er nog altijd een concentratie van Neukermansen.

Nu is die straat onherkenbaar veranderd ; om te beginnen is er zelfs geen barreel meer en werd links vooraan een straat gelegd naar de Kattestraat en naar de enige spoorwegovergang die de modernisering overleefd heeft. En het huis van mijn grootouders is al lang verdwenen, evenals hun graven, hetgeen ik erger vind.

Ja, soms is het echt zo : heimwee doet mijn hart verlangen ...

5 comments:

Pablo Carpintero said...

Ik herinner me vaag dat ik deze foto al eerder gebruikt heb, maar tant pis !

Pablo Carpintero said...

Mijn ogen zijn niet meer wat ze waren, en die oude prentkaarten...

Maar het meisje op de eerste rij met een boek in de hand lijkt een beetje op de weinige jeugdfotos van mijn moeder.Toch is het onwaarschijnlijk dat het mijn moeder is.

Twee opmerkingen : dan zou de foto waarschijnlijk rond 1925 gemaakt moeten zijn ; en mijn moeder, die de prentkaart kende, heeft me nooit gezegd dat ze erop stond.

En ze wist drommels goed dat mijn grootmoeder wel op de foto aan het station stond ...

Anonymous said...

Het probleem met alle oude fotos : wie weet nog wie erop staat ?

Anonymous said...

denk dat die mensen met t'geen ze maar hadden tegenover nu,
veel gelukkiger waren...

mooie foto's!!

pablo said...

Gelukkiger is veel gezegd. Wij waren allemaal zielsblij toen het in de jaren zestig wat beter begon te gaan.

Maar nu is de balans totaal naar de andere kant doorgeslagen. Hebben, hebben, hebben ...