Bekering ?

Ik heb maandenlang een blog gevolgd van een zéér gezagsgetrouwe, relatief jonge, Amerikaanse "katholiek" omdat die kerel dikwijls - voornamelijk in het begin - fantastisch mooie foto's van kerkelijke monumenten en kunstwerken op zijn blog zette. Daarnaast kon hij ook geweldig doordrammen over en uithalen naar afwijkende meningen met onvoldoende respect voor het leergezag van de kerk : nu en dan waren er onrustwekkende tekenen dat er misschien wel iets niet volledig in orde was in de bovenkamer van die blogger. Hij had ook meerdere andere blogs waarop soms mooie zaken verschenen. Met zijn voornaamste blog prijkte hij zelfs in mijn "I dig" lijst.

Enkele maanden terug verdwenen al zijn blogs "eensklaps" van het net. Maandenlang was er stilte, tot de blog ineens weer verscheen. De man had zich getransformeerd in een kerel die kerk en Christus ten diepste haatte en zelfs de meest scabreuze zaken kortstondig op zijn blog liet verschijnen - en eer een katholiek op zijn achterpoten gaat staan, moet er al een en ander gebeuren : wij zijn wel wat gewend. Pas op, ik meen echt zeer kwetsend voor "gelovigen" : daar behoort de foto van de oudste travestiet ter wereld die nodig zijn bek moet houden (de paus) niet bij.

Enfin ieder zijn gedacht. Maar waarom vermeld ik dat ?

Omdat ik op het punt sta ook een zware bekeringservaring te ondergaan. Ik ben tot nu toe een overtuigd belgicist gebleven omdat ik nooit geloofd heb in de sprookjes van Flaams rechts : wat we zelf doen, doen we beter, en omdat die beweging wortels heeft in de zwartste periode van onze vaderlandse geschiedenis.

Maar het wordt zelfs voor ziende blinden zoals ik overduidelijk dat België eenvoudigweg niet meer functioneert, en niet meer kan functioneren, door het totaal gebrek aan solidariteit en begrip aan Waalse zijde voor sommige, terechte, Flaamse verzuchtingen. Zich volop de zakken laten volstoppen, dat kan nog wel, maar eens iets terugdoen ? Ho maar ! De bankencrisis zou wel eens de druppel geweest kunnen zijn die de emmer deed overlopen, want ze zitten nu wel rechtstreeks "in mijn zakken".

Ik geloof nog altijd niet dat het minuscule Flaanderen het beter kan doen dan het - op zichzelf al - petieterige België, maar België blijkt inderdaad, op het koninklijk huis na, nagenoeg totaal verdampt en we hebben toch enige orde en rechtszekerheid nodig.

Het verdampen van België is en blijft een ramp. In de wereld kent bijna niemand Flaanderen en ons gewicht op de internationale scene is zero : nul komma nul. Maar nood breekt wet, letterlijk en figuurlijk.

Op enkele uitzonderingen na is de Wetstraat bevolkt met kortzichtige nincompoops, aan beide zijden van de taalgrens. En de weinigen die verandering aanbieden lijken nog erger dan zij die nu aan het stuur zitten. De bevolking heeft die "wonderdokters en charlatans" wel zelf gekozen, maar de rekening voor die vergissing wordt enorm !

En effet, sire. Il n'y a plus de Belges ? Adieu les amis ??? Ik blijf hopen, tegen beter weten in, maar Paulus staat op het punt om weer Saulus te worden.