Flikkendag

Vandaag was het Flikkendag te Gent. Gisteren goot het pijpestelen. Vandaag scheen de zon en waren de flikken eenieders vriend. Enkele jaren geleden riskeerde je nog een proces of erger indien je het aandurfde "flik" te roepen naar een agent. Nu is het een eretitel geworden en vliegen de kapjes met "Flikken" erop de deur uit aan 3 euro per stuk.

Ik was dat ganse gedoe vergeten maar liep er vanmorgen pal op in de binnenstad. Een eerste aanwijzing was dat de bus omgeleid werd : pas toen "viel mijn euro". Rond elf uur was al behoorlijk veel volk op stap - voornamelijk ouders met jonge kinderen. Hoe het verder verliep weet ik niet : ik heb het hazenpad gekozen : massas en ik gaan niet samen. Verleden jaar hebben 100.000 mensen de festiviteiten bijgewoond.

Van volksvijand naar volksvriend : een mooie, maar niet neutrale evolutie, in gang gestoken door een populair TV programma, dat nu, zoals bijna alle programmas, uitter treure herhaald wordt.

Ik herinner mij dat in mijn jonge jaren het zicht van een "witte pispot" - het oud hoofddeksel van de stadspolitie, in sommige achtergestelde wijken zoals Patershol en Pand al voldoende was om nachtemmers of natte dweilen in aanslag te houden. Maar ook het Patershol en Pand zijn nu opgekalefaterd en toeristische troeven geworden.

Dat ganse gedoe met flikkendag herinnerde mij aan de beruchte dag van 16 november 1949 toen studenten het Gravensteen bezetten uit protest tegen de vervanging van de witte pispotten door blauwe kepis hetgeen het zeer moeilijk maakte om de flikken al op een veilige afstand te zien aankomen. Sommigen zeggen dat ook de verhoogde bierprijs en de verveling een rol speelden.

Ik was bijna negen jaar oud en was erbij op het Veerleplein met mijn moeder en mijn jongere broer : we keken vol bewondering - mijn broer en ik toch - naar die stoute studenten en die gevaarlijke agenten en rijkswachters. Ik weet het niet meer zeker, maar ik denk dat het zware werk ook toen door de rijkswacht werd geleverd - het leek soms wel een beetje alsof de agenten schrik hadden van de studenten. Dat was bij latere studentenbetogingen duidelijk te merken - de politie kon de toestand niet meester, maar toen de bereden rijkswacht chargeerde met blanke sabel stoven de studenten uiteen als een zwerm opgejaagde mussen (tiens, waar zijn al onze mussen gebleven ?).

De studenten hielden het enkele uren uit en bekogelden de beleggers met (bijna) alles wat ze bij de hand hadden (tomaten, eieren enz) maar het feest was over toen de nieuwe brandweerladder aanrukte die reikte tot het donjon. Dat hoogste gebouw van het kasteel hadden de studenten niet kunnen bezetten omdat de deuren gesloten waren ... Ze werden dus van binnen uit weggejaagd, en buiten "goed" opgevangen.

Het opruimen van het Gravensteen ging gepaard met veel geschop en gestamp en de matrakken bewezen uitvoerige diensten. Alle onruststokers werden aangehouden, maar in de loop van de avond vrijgelaten. Onder druk van de bevolking werd geen enkele student vervolgd. Gelukkig maar, want met een strafrechterlijke veroordeling vloog men van de univ en zou ons land een aantal grote lichten, dokters, advocaten en zo meer hebben moeten missen.

Ik meen te weten dat deze glorieuze wapenfeiten nog ieder jaar herdacht worden. Wat ik nog zeker weet is dat mijn vader rijkswachter, toen hij die avond thuis kwam bijzonder ongerust was omdat vrouw, kroost en avondmaal nergens te bespeuren waren !

Een uitvoerige beschrijving van dit "heroïsch gevecht" vindt je op : http://www.gavergild.be/forum/viewtopic.php?p=2069&sid=9e92ef76ec6b7edcea2d02d0839bdf2d.

Mijn moeder had er soms wel een handje van weg om in onmogelijke situaties terecht te komen. Bij de wijding van Mgr Calewaert tot bisschop van Gent - dat moet in 1947 geweest zijn - was ze op aandringen van een vrome buurvrouw, met haar twee zoons (mijn zus was nog niet geboren) naar de kathedraal getrokken. Wat ze niet voorzien had was dat de deuren gesloten (of tenminste bewaakt ?) werden gedurende de dienst en zo zaten we een paar uur vast in de kathedraal, weer tot grote onrust van mijn vader. Die man heeft wat afgezien met ons!