Morgen, iets na de middag, is het zeven jaar geleden dat ons ma toch nog onverwacht thuis overleed. Ze was, niettegenstaande vele ziekten en tegenslagen, dank zij haar sterk karakter, haar levensmoed en haar diep geloof, toch 86 jaar geworden. En toch, en toch ... sedert het veel te vroegtijdig overlijden van onze pa in 1980 is ze nooit meer de oude geworden.Toen ze stierf was ze pas enkele dagen voordien uit het ziekenhuis ontslagen, en - achteraf gezien - leek het toch of er iets finaal gebroken was in haar.
Ik heb er geen behoefte aan haar levensloop hier nog eens te schetsen - de herinneringen aan haar zijn diep en onuitwisbaar in ons hart gebrand.
4 comments:
spijtig dat ik ze niet gekend hebt!!!
Sterkte morgen.
Mijn pa was toch zo fier op zijn enige zus. Hij was er niet echt gerust in toen ze ziek werd maar zei steeds weer dat het toch zo een sterke vrouw was. Als er al eens gepland was om haar thuis te bezoeken en het viel om de een of andere reden in het water was hij de volgende dagen niet aan te spreken.
Bedankt Guy - ik weet uit ervaring dat dat ook wederzijds was, en laat ons nonkel Jef niet vergeten -ze liepen mekaars deur niet echt plat maar ze hielden echt zeer veel van mekaar en leefden met mekaar mee.
Post a Comment