Arm Vlaanderen

In de rubriek "Doorgeprikt staat netjes" van De Standaard heeft de onovertroffen Mia Doornaert, voor mij zowat de "koningin" onder de Vlaamse journalisten, een opmerkelijk, hoewel licht pamfletair, artikel gepleegd waarin een aanzienlijk aantal Vlaamse dogmas en illusies worden doorgeprikt.

.

Een paar pikante hoewel niet direct de meest relevante uitreiksels :

.

"Begin deze week kregen we op het tv-nieuws de vijf lieden te zien van wie toen de toekomst van België afhing, namelijk de vijf parlementsleden van de N-VA. Het was niet bepaald een gezelschap staatslieden, en het schouwspel was niet geruststellend voor de toekomst van de natie."

.

"Het wordt stilaan vechten tegen de bierkaai om dit alsmaar provincialistisch Vlaanderen diets te maken dat er een heel grote buitenwereld bestaat en dat de concurrentie om aanzien en welvaart bikkelhard is."

.

"Het project van de ideologen ... wordt niet ingegeven door grootse dromen, maar door pleinvrees, door een zucht naar kleinheid, door de drang knus en klein onder elkaar provinciaal Vlaams te zitten zijn."

.

"Hoe zelfstandiger Vlaanderen geworden is, hoe meer onze taal verloederde, ook op de openbare omroep ; ... hoe groter het wantrouwen werd tegen elegantie en wellevendheid, die als 'elitair' gebrandmerkt worden."

.

Ook de loge van de Warande-broeders krijgt een paar vegen uit de pan. Mevrouw Doornaert was duidelijk ontstemd toen ze deze tekst schreef en is niet altijd even objectief. Maar dat zijn haar "tegenstanders" nooit.

.

Ik heb echt genoten. Ik wou dat ik zo'n tekst kon schrijven !

.

Zéér sterk aanbevolen : http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=OR1KOB5C&kanaalid=143.

.

Not all our journalists are possessed by the Flemish bug. A sharp-penned article by a grand dame of Belgian journalism puts some of the reveries and daydreams of our parochial Flemish independentists in a sobering perspective.