We gedenken voornamelijk allen die wij gekend hebben, onze ouders, grootouders, ooms en tantes en ook hen die wij enkel gekend hebben door de verhalen van onze ouders en grootouders.
Maar wij gedenken ook al onze voorouders waarvan we enkel de naam kennen, of zelfs niet kennen : de duizenden mensen die ons zijn voorgegaan in de nevelen der tijd. Aan allen zijn wij schatplichtig - zonder hen allen waren wij nooit geboren.
Gelovig of niet, wij gedenken hen en zijn hen dankbaar.
***
Normaal bezoek ik nooit een kerkhof op Allerheiligen. Ik hou niet van die koortsachtige atmosfeer van de verplichte bezoeken met de verplichte bloemen - het lijkt meer op een kermis of een foor dan op een ingetogen herdenking. Ik ga dus normaal een paar dagen vroeger of een paar dagen later.
Toevallig was ik nu twee jaar na mekaar toch op het beroemde Campo Santo van Sint Amandsberg waar mijn ouders begraven liggen.
Persoonlijk weet ik niet wat er zo speciaal is aan dat Campo Santo behalve dan misschien het kleine deel vlak bij de parochiekerk en de kapel. Ik ken veel mooiere kerkhoven.
Maar ik dwaal af : zelfs de oude en eerbiedwaardige gewoonte van een bezoek aan het kerkhof lijkt weg te smelten : ik zie veel minder volk dan vroeger en hoe langer hoe meer onversierde graven.
Maar Halloween daarentegen zit duidelijk wel in de lift.
No comments:
Post a Comment