Gisteren

Het was een 21 juli zoals zovele andere : weinig of geen vlaggen in de straat, geen begeestering, een Te Deum, de gewone houterige personnages uit de "hoogste kringen", een “militair défilé” en de nodige porties half hysterische royalisten met hun “Vive le roi” enz. Slechts twee verschillen met de traditie : de “drache nationale” bleef uit en onze heel misschien toekomstige eerste minister ging voor de cameras van de Franstalige TV af als een gieter – zeer beschamend ! Als hij nu al niet weet wanneer hij beter kan zwijgen, wat kan daar nog van geworden ?

De grote meerderheid van de Belgen is over het algemeen nog steeds Belgisch gezind en koningsgezind. Zie de recente peiling in de kranten (hoewel de reacties op de website van Het Laatste Nieuws het ergste laten vermoeden voor de toekomst, want “Vlaamsche” extremisten zijn er blijkbaar toch genoeg – en hoe beperkter hun inzicht hoe “straffer” hun mening. Indien dat soort volk ooit aan de macht komt is een snelle verhuis naar Frankrijk meer dan aangewezen !)

Maar wij Belgen zijn geen uitgesproken nationalisten zoals vele van onze buren - Engelsen, Fransen en zelfs Nederlanders. Ik ben een Vlaamse Belg. 21 juli is mijn nationale feestdag. Maar ik ben een echte Belg ; vlaggen, défilés, Te Deums en andere koninklijke présences hoeven niet echt ; wat de koninklijke présences betreft zelfs liever niet. Ik ben nooit zo koningsgezind geweest ... maar alla, ze horen er bij zeker ?

Belg zijn is geen kwestie van sentiment of van patriotisme maar van comfort. Onze politieke klasse ten spijt blijft dit een zeer aangenaam land om in te leven ; bij mijn weten zou misschien enkel Frankrijk even aangenaam kunnen zijn. Belg zijn is ook verbonden blijven met geschiedenis, traditie, cultuur en met mekaar. Dat heet solidariteit. Solidariteit tussen Hout-si-Plout en Ploegsteert, maar ook tussen Ploegsteert en Maasmechelen. Ik word ziek van dat opgeklopt Vlaams politiek gedoe en van die ziekelijke Waalse en Brusselse politieke reacties.

Scheiden doet lijden ; en nog duizend maal liever een Filips I als koning der Belgen dan een Bert Anciaux als president van Vlaanderen. Wat we zelf doen, doen we meestal beter ? Dezelfde knoeiers blijven toch op andere niveaus aan de slag. Nee, dank u !

Dat geschreven zijnde zie ik de toekomst toch nogal somber in : de stille meerderheid wordt vroeg of laat toch schaakmat gezet door de opgefokte politieke haantjes en leeuwen en consoorten.