Twee data die we nooit meer zullen vergeten : 9 december - vreugde gevolgd door een schrijnend verlies. 15 december : het finale afscheid in de kerk en op de begraafplaats.
Onbegrip en opstandigheid woelen in ons hart. Het zijn geen originele gedachten en vragen, maar ze blijven onveranderd waar : zijn wij mensen echt niets meer dan de speelballen van een blind lot ? In deze diep droeve en dramatische omstandigheden vragen wij ons terecht af of er een rechtvaardige en liefhebbende God is zoals wij ouderen het altijd geleerd hebben. In té vele gevallen, en zeker bij het overlijden van een pasgeboren baby, lijken zijn wegen totaal ondoorgrondelijk en uitgesproken onmenselijk. Misschien had Hij op dit ogenblik een Sterreke meer nodig in zijn paradijs ? Wij zullen het in dit leven nooit weten.
*
*
Hartverscheurend verdriet, onnoemelijke pijn en eeuwig gemis zijn nu het lot van ouders en grootouders. De pijn van de wonde kan verzachten, maar ze zal nooit helen. Gelukkig zijn haar broertje en zusje nog te jong om echt te beseffen wat er de laatste dagen gebeurd is.Het wordt een trieste en lege Kerst ; moge het diep medevoelen van alle mensen die de begrafenis bijgewoond en mee beleefd hebben voor hen allen een steun zijn in de verschrikkelijk moeilijke periode waar ze nu door moeten.
*
*
Requiescat in pace. Moge ons Sterreke, die niet mocht leven, nu rusten in vrede. Meer kan ik daar niet over schrijven.
De pastoor zei zeer terecht dat stilte soms veel meer zegt dan woorden.
1 comment:
het was een mooie mis.
Post a Comment