Kleine oorzaken ...

... kunnen grote gevolgen hebben. Ook in de genealogie. Indien ik een fout maak in de afstamming van een kind - mij vergis betreffende zijn/haar vader en of moeder - betekent dat dat een stuk van mijn kwartierstaat de mist ingaat. En hoe verder ik terugga in het verleden, hoe groter de kans wordt dat ik een fout maak (maar hoe kleiner ook de impact op het geheel is). Twee naamgenoten in hetzelfde dorp kunnen snel verwisseld worden indien onvoldoende gegevens aanwezig zijn, en zo zijn er meerdere "avenues to error". Het feit dat in de 16e en 17e eeuw dikwijls gegoocheld moet worden met doopgetuigen om de juiste afstamming te vinden bevestigt dat standpunt.

Indien ik een fout maak in de vijfde generatie - mezelf natuurlijk niet meegerekend - is 1/32ste van mijn kwartierstaat fout ; in de zesde generatie 1/64ste enz enz.

En daarbij komt nog het onloochenbare feit - waar de meeste genealogen bijna nooit bij stilstaan - dat de moeder van een kind over het algemeen met zekerheid gekend is. Met de vader is dat wel anders : er bestaan uiteenlopende schattingen over het percentage gevallen waar de wettige vader niet de natuurlijke vader is. Sommige extreme schattingen beweren dat voor één kind op tien de wettige vader niet de natuurlijke vader was.

Een volledige kwartierstaat opstellen is aan niemand gegeven : vroeger of later verdwijnen meerdere (en zelfs de meeste) takken in de mist der tijden. Maar zelfs voor de bekende en gedocumenteerde takken is er in vele gevallen geen zekerheid dat de gegeven afstamming ook de juiste is.

Het boeiende aan genealogie is niet alleen het zover mogelijk uitspitten van je afstamming, en die plaatsen in het kader van de locale geschiedenis, maar misschien nog meer het groeiende besef dat we allen verwant zijn met mekaar en dat niemand beter is dan een ander.